Με διαφορετικές «μάσκες», στην ίδια πλευρά
Στην επιτυχία της εκδήλωσης συνέβαλε ότι επιλέχθηκε η συγκεκριμένη περιοχή από την Οργάνωσή μας. Στο Περιστέρι, στους Αγίους Αναργύρους, στα Λιόσια, στο Αιγάλεω, στην Πετρούπολη, στο Μενίδι και τις άλλες φτωχογειτονιές της Δυτικής Αθήνας είναι ακόμη πιο πιεστικά τα προβλήματα για τα παιδιά των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, επιπτώσεις που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα και που οξύνονται σε συνθήκες κρίσης. Στις εργατικές δυτικές συνοικίες της Αθήνας, εκεί που η ανεργία, η φτώχεια, η ανασφάλεια βρίσκονται στα πιο υψηλά επίπεδα. Εκεί που πολλοί μαθητές τα φέρνουν δύσκολα πέρα, δουλεύουν παράλληλα με το σχολείο για να βοηθήσουν την οικογένεια, εκεί που πολλοί παρατάνε το σχολείο για να βγουν στο μεροκάματο.
Ποιανού φωνή άραγε μπορεί να ήταν στη συγκεκριμένη εκδήλωση, στη συγκεκριμένη περιοχή, τι δουλειά έχει η ΚΝΕ στη γειτονιά μας;
- Θα μπορούσε να είναι η φωνή των αφεντικών που έχουν το φόβο τους, δικαιολογημένος και απόλυτα υπαρκτός, ότι αυτά τα παιδιά, ειδικά από τέτοιες γειτονιές, θα σκεφτούν, θα προβληματιστούν και τελικά θα επιλέξουν να μετατρέψουν την οργή τους σε οργανωμένο αγώνα για την ανατροπή τους.
- Θα μπορούσαν να είναι οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους στη Βουλή, οι δήμαρχοι και οι διάφοροι τοπικοί παράγοντες, οι πολιτικές εκείνες δυνάμεις που όπου σταθούν και όπου βρεθούν διατυμπανίζουν ότι ο αγώνας για αξιοπρεπή ζωή είναι ανέφικτος, ανούσιος, τελευταία και παράνομος.
- Θα μπορούσε να είναι ο ΣΚΑΪ, η «Καθημερινή», το «Βήμα» και άλλα αστικά ΜΜΕ - μέσα των καπιταλιστών, που βγάζουν σπυριά σε οποιαδήποτε παρέμβαση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που έχουν και αυτοί το μερτικό τους, και μάλιστα μεγάλο, στον αντικομμουνισμό.
- Θα μπορούσε να είναι κάποιος καθηγητής απ' αυτούς που στα σχολεία διδάσκουν την υποταγή και τα ψέματα, δίνουν τη δική τους μάχη για να μην αγωνιστούν όταν και όποτε το επιλέγουν οι μαθητές, για να διαπαιδαγωγήσουν νέους με σκυμμένο το κεφάλι, χωρίς καμία απαίτηση από τη ζωή.
Βέβαια, δεν τα είχαν υπολογίσει πολύ καλά οι συγκεκριμένοι και τράπηκαν σε φυγή. Τα μέλη της ΚΝΕ ούτε τρομοκρατήθηκαν ούτε τρομοκρατούνται ούτε θα ανεχτούν τέτοιου είδους ενέργειες.
Κάτι μας θυμίζει...
Η
πρακτική τους και ό,τι κράταγαν μαζί τους φέρνουν στο μυαλό διάφορες
σκέψεις. Δεν ξέρουμε ακριβώς τι σχέση έχουν με συγκεκριμένες ομάδες που
λειτουργούν με αυτές τις μεθόδους, όμως επειδή έχουμε πείρα από
αντίστοιχα περιστατικά λέμε τα εξής:
Να πώς μεταφέρεται η φωνή του αφεντικού...
Την
ίδια ώρα σε όλη την περιοχή του Περιστερίου κυκλοφορούσαν διάφοροι
συνδεσμίτες αφού μόλις είχε τελειώσει ένας ποδοσφαιρικός αγώνας. Είναι
γνωστό ότι για μερικούς από αυτούς το γνωστό στο χώρο, «πάνω απ' όλα η
ομάδα», έχει δώσει τη θέση του στο «πάνω απ' όλους και όλα ο πρόεδρος, ή
κάποιοι επιχειρηματίες», που μεθοδεύουν να γίνουν πρόεδροι στις ΠΑΕ και
ΚΑΕ, με το αζημίωτο φυσικά. Αλλοι πιάνουν πόστα στην επιχείρηση του
εκάστοτε προέδρου, άλλοι, απλά, κάνουν μεροκάματα και άλλοι, ακόμη πιο
απλά, επιχορηγούνται. Ετσι, μετατρέπονται όλο και περισσότερο σε
ιδιωτικούς στρατούς υπεράσπισης επιχειρηματικών συμφερόντων και
αξιοποιούνται για ευρύτερους σχεδιασμούς που καμία σχέση δεν έχουν με
την ομάδα ως αθλητικό σύλλογο, σωματείο κ.λπ. Ολα αυτά σε συνδυασμό με
τη στενή σύνδεση με τη νύχτα, το οργανωμένο έγκλημα, το εμπόριο
ναρκωτικών.Είναι επίσης γνωστό ότι αυτή η κατάσταση μέσα στους συνδέσμους οπαδών ευνοεί να παρεμβαίνουν και σε πολλές περιπτώσεις να παίζουν και καθοριστικό ρόλο πολιτικές δυνάμεις κάτω από τη μάσκα του «αντισυστημικού», «ενάντια στην αστυνομία και το κράτος». Πόσο αντισυστημικό είναι άραγε να υποστηρίζεις με όλους τους τρόπους έναν μεγαλοβιομήχανο, έναν εφοπλιστή, έναν τραπεζίτη, να κατεβαίνεις στο δρόμο για να διεκδικείς να διαγραφούν τα χρέη του;
Ετσι μεταφέρεται και η φωνή των πιο αντιδραστικών πολιτικών εκφραστών του κεφαλαίου
Μιλάμε
κύρια για τη Χρυσή Αυγή, που μαζί με τους μετανάστες βάζει στο
στόχαστρο και όσους τολμούν να παλέψουν ενάντια στο σύστημα, σηκώνουν
κεφάλι και διεκδικούν. Οχι μόνο αυτοτελώς αλλά και μέσα από τους
συνδέσμους. Στη Χρυσή Αυγή (19/9/1997) σε άρθρο με τίτλο «Φίλαθλοι και
Εθνικισμός» ο τότε υπεύθυνος νεολαίας, Γ. Μάστορας, ανέφερε: «Τόσο
στις μεγάλες ομάδες των Αθηνών όσο και στις επαρχιακές ομάδες, υπάρχουν
ισχυροί πυρήνες εθνικιστών οπαδών. Εχουμε διατυπώσει και στο παρελθόν
την άποψή μας πως οι χώροι των αθλητικών συναντήσεων προσφέρονται για
την προώθηση των εθνικιστικών θέσεων και ιδεωδών και φυσικά δε θα
μείνουμε άπραγοι στο συγκεκριμένο τομέα. Το θέμα αυτό έχει πολύ "ψωμί"
για να το αφήσουμε ανεκμετάλλευτο». Σήμερα, ειδική δουλειά γίνεται
και στους συνδέσμους της Εθνικής Ελλάδας, ιδιαίτερα με τη «Γαλάζια
Στρατιά», όπου ήταν επικεφαλής για χρόνια ο Παναγιώταρος (έτσι έγινε
γνωστός ο βουλευτής πλέον με τη Χρυσή Αυγή) και που πρωτοστατούσε σε
συντονισμένες επιθέσεις εναντίον μεταναστών.Στην επίθεση ενάντια στο λαϊκό κίνημα δεν βρίσκονται μόνοι τους. Υπάρχουν και άλλες δυνάμεις, με άλλες «φορεσιές», που διακατέχονται από έντονο αντικομμουνισμό, έχθρα για το εργατικό κίνημα, που οργανώνονται και αυτές μέσα στους συνδέσμους, διάφορες ομάδες του αυτοαποκαλούμενου «αναρχοαυτόνομου» χώρου.
Δημιουργούνται ομάδες κρούσης σε όλες τις ομάδες, με πλήρη εξοπλισμό, οι οποίες εκπαιδεύονται και προπονούνται στα μεταξύ τους «ραντεβού» και έχουν στόχο πέρα απ' όλα τ' άλλα να χτυπήσουν και το λαϊκό - εργατικό κίνημα, να παίξουν το ρόλο της καταστολής, της περιφρούρησης του συστήματος, απέναντι σε όποιον τολμάει να σηκώνει κεφάλι (π.χ., η συμμετοχή τους στην επίθεση που δέχτηκε το ΠΑΜΕ στη 48ωρη απεργία, στις 19 - 20/10/2011, με αποτέλεσμα έναν νεκρό και δεκάδες τραυματίες).
Ολα αυτά δεν είναι καινούρια αφού για χρόνια και όχι μόνο στην Ελλάδα οι συγκεκριμένοι χώροι αποτελούν πεδίο δράσης τέτοιων ομάδων που εκμεταλλεύονται την αγάπη ενός κόσμου για μια ομάδα, τα φτηνά εισιτήρια, τις εκδρομές.
Να πάρουν την απάντηση που τους αξίζει... Απομόνωση όπου ξεμυτίζουν...
Οποιος
και να έπαιξε αυτό το ρόλο στη συγκεκριμένη περίπτωση, του δόθηκε
μαχητική απάντηση. Να απομονωθούν όπου υπάρχουν, να μην μπορούν να
στεριώσουν σε κανένα χώρο όπου ζει, δουλεύει, μορφώνεται η νεολαία από
τα λαϊκά στρώματα. Οχι όμως μόνο από τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ και
της ΚΝΕ αλλά συνολικά από τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία. Είναι το
μακρύ χέρι του συστήματος, όποια μάσκα και αν φορέσουν.