ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Λαϊκή Συμμαχία για απαλλαγή από μνημόνια, μέτρα και ΕΕ

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ

Σε ανακοίνωση για το πολυνομοσχέδιο, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:
«Το πολυνομοσχέδιο της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, που προωθεί την τελευταία συμφωνία με την τρόικα, αποτελεί ένα ακόμη πακέτο αντιλαϊκών μέτρων που οξύνει περισσότερο τα προβλήματα που βιώνει το σύνολο των εργαζομένων και των λαϊκών νοικοκυριών.
Με τη συγκεκριμένη συμφωνία και το πολυνομοσχέδιο προωθείται η απόλυση χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων με άλλοθι το υπαρκτό πρόβλημα των επιόρκων. Πραγματικός στόχος των αλλαγών στο Δημόσιο είναι η κατάργηση της σταθερής δουλειάς για όλους τους εργαζόμενους, η συγχώνευση και η κατάργηση φορέων, η παράδοση στα επιχειρηματικά συμφέροντα τομέων κοινωνικής πολιτικής, στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Πρόνοια, σε άλλες κοινωνικές υπηρεσίες, που θα κληθούν να χρυσοπληρώσουν οι λαϊκές οικογένειες.
Μονιμοποιείται το χαράτσι για τα ακίνητα, το οποίο φέτος θα εισπράττεται μέσω της ΔΕΗ και στη συνέχεια μέσω της εφορίας. Αυξάνεται η τιμή στο ηλεκτρικό ρεύμα, η οποία από 1η Ιουλίου απελευθερώνεται, με αποτέλεσμα ακόμη μεγαλύτερες αυξήσεις για τα λαϊκά νοικοκυριά.
Ανεξάρτητα από το αν θα ενταχθεί ή όχι στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, πρόθεση της κυβέρνησης είναι η απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των εμποροκαταστημάτων με κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας, εξυπηρετώντας την πάγια απαίτηση των μεγαλεμπόρων, των πολυκαταστημάτων, των μεγαλοξενοδόχων, των εμπορικών κέντρων και αλυσίδων που θέλουν και με αυτόν τον τρόπο να μεγαλώσουν το μερίδιό τους στην αγορά, σε βάρος των μικρών αυτοαπασχολούμενων εμπόρων.
Οι ρυθμίσεις για τα τραπεζικά δάνεια δε συνιστούν πραγματική ανακούφιση για τα λαϊκά νοικοκυριά, αφού τα χρέη τους προς τις τράπεζες δε μειώνονται ούτε στο ελάχιστο, τη στιγμή που οι τράπεζες λαμβάνουν δεκάδες δισεκατομμύρια επιδοτήσεις για την ανακεφαλαιοποίηση και τα λαϊκά στρώματα έχουν υποστεί τεράστιες περικοπές στα εισοδήματά τους. Το ΚΚΕ έχει καταθέσει στη Βουλή πρόταση νόμου για την ουσιαστική ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, που πρέπει να αποτελέσει στόχο πάλης και διεκδίκησης του κινήματος.
Αντίστοιχα είναι πρόκληση να αποκαλούνται οι πολλαπλές έντοκες δόσεις και τα δρακόντεια μέτρα επιβολής της φοροληστείας των λαϊκών στρωμάτων ως φιλολαϊκή ρύθμιση. Πρόκειται για ένταση της φοροεπιδρομής προς τα λαϊκά στρώματα, την ίδια ώρα που εξαγγέλλονται νέες μειώσεις της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου, νέες επιδοτήσεις προς βιομήχανους, τραπεζίτες, εφοπλιστές.
Και αυτή η συμφωνία, όπως και οι προηγούμενες, αποδεικνύει αυτό που μόνο το ΚΚΕ λέει στο λαό. Οτι οι κυβερνητικές συμφωνίες με την τρόικα υλοποιούν μια συγκεκριμένη στρατηγική, που συναποφασίζεται στην ΕΕ, υλοποιείται ενιαία σε όλες τις χώρες - μέλη και υπηρετεί τους εγχώριους και ξένους επιχειρηματικούς ομίλους, τραπεζικούς, βιομηχανικούς, εμπορικούς. Αυτοί κερδίζουν από την κυβερνητική πολιτική, φορτώνοντας την κρίση και τα χρέη στην πλάτη των λαϊκών στρωμάτων, ενισχύοντας την εκμετάλλευση και τη φοροαφαίμαξη των εργαζομένων, εκτοπίζοντας ακόμη πιο βίαια τους αυτοαπασχολούμενους, τα μικρομάγαζα.
Ο λαός τώρα πρέπει να βγάλει ουσιαστικά πολιτικά συμπεράσματα. Να καταδικάσει όσους του κρύβουν την αλήθεια για τον πραγματικό χαρακτήρα και τις αιτίες των μέτρων. Να γυρίσει την πλάτη τόσο στους κυβερνητικούς εκβιασμούς και τις ψεύτικες υποσχέσεις ότι οι "θυσίες πιάνουν τόπο και φτάνουν στο τέλος", όσο και στον εμπαιγμό του ΣΥΡΙΖΑ, ότι μια άλλη κυβέρνηση, "εντός των τειχών" της ΕΕ και με τα μονοπώλια κυρίαρχα στην οικονομία, θα καταφέρει να τον ανακουφίσει από τα δεινά που του συσσωρεύουν.
Να δώσει τη δική του απάντηση, οργανώνοντας, δυναμώνοντας τη λαϊκή συμμαχία, για να απαλλαγεί οριστικά από τα μνημόνια, τα αντιλαϊκά μέτρα και την ΕΕ».

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2013

Εργοστάσιο το εργοστάσιο για την επιτυχία της απεργίας

Εντείνονται οι προετοιμασίες των ταξικών δυνάμεων για την επιτυχία της πρωτομαγιάτικης απεργίας. Εργοστάσιο το εργοστάσιο, γραφείο το γραφείο, επιχείρηση την επιχείρηση, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, οι Ομοσπονδίες, τα Συνδικάτα και τα Σωματεία συζητούν με τους εργαζόμενους έτσι ώστε η απεργία της 1ης Μάη να γίνει εφαλτήριο νέων, ακόμη μεγαλύτερων, ταξικών αγώνων.

Όπως θα πυροβολήσουν κι εσένα αύριο

«Αμάν πια μ’ αυτή τη Μανωλάδα! Μας ζαλίσανε. Αυτό ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Στο κάτω – κάτω της γραφής εμείς δεν είμαστε από το Μπαγκλαντές! Ας πούμε κάτι πιο ευχάριστο. Κάτι πιο καθημερινό.»

Το περασμένο καλοκαίρι ένα ζευγάρι πάμπλουτων Ινδών, η Φάρα και ο Σαγκάρ, τέλεσε το γάμο του στη Μύκονο. «Πανάκριβα κοσμήματα, μεταξωτά σάρι, ασήμι, σαμπάνιες, διαμάντια, σεκιούριτι, πριβέ συναυλίες». Ο γάμος κόστισε 1 εκατ. ευρώ. Οι νεόνυμφοι ναύλωσαν τσάρτερ κι έφεραν 500 καλεσμένους από το Ντουμπάι και το Νέο Δελχί. Το γλέντι κράτησε τέσσερις μέρες.

Κανείς δεν ενοχλήθηκε, κανείς δεν τους ενόχλησε, ούτε παραξενεύτηκε για το χρώμα τους και  την εθνικότητά τους. Παρ’ ότι ήταν Ινδοί και μαυριδεροί ήταν παντού ευπρόσδεκτοι.

Λίγες μέρες νωρίτερα τέσσερις συμπατριώτες τους, Ινδοί εργάτες περίμεναν το λεωφορείο στο Σφακάκι Ρεθύμνου, 5:30 το πρωί, για να πάνε στη δουλειά. Εκεί τους επιτέθηκαν νεαροί Ρεθυμνιώτες που τους χτύπησαν και τους μαχαίρωσαν όλους! Γιατί; Μα γιατί ήταν μαυριδεροί, Ινδοί και περίμεναν στη στάση για να πάνε στη δουλειά.

Ο Ναγκίμπ Σαουίρις, Αιγύπτιος μεγιστάνας κι από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο,  μπαινόβγαινε στη χώρα μας ό,τι ώρα ήθελε, αγόραζε και πουλούσε τη Wind και την Tellas, συναντιόταν με υπουργούς, ήταν παντού ευπρόσδεκτος.

Αιγύπτιος ήταν και ο 25χρονος εργάτης στα Χανιά, που στις 19 Ιούνη 2012 δέχτηκε επίθεση από 4 «λεβεντόπαιδα» που  τον χτύπησαν με σιδερολοστούς, με αποτέλεσμα να χάσει το νεφρό του. Αυτός δεν είχε εταιρεία κινητής τηλεφωνίας μάλλον δεν είχε ούτε κινητό τηλέφωνο. Πήγαινε νύχτα να βρει καρτοτηλέφωνο για να τηλεφωνήσει στην πατρίδα του. Έτσι είναι άμα είσαι εργάτης και  δεν είσαι ο Ναγκίμπ Σαουίρις.

Αν είσαι αλγερινός και σε λένε Τζιμπούρ σε δοξάζει η κερκίδα, σε προσκυνούν όλοι, σε φωνάζουν τρομοκράτη, μα ακόμη κι οι εθνικιστές των συνδέσμων  φιλάθλων δε χαλιούνται. Τι πως είσαι άραβας, μαυριδερός και παλιοχαρακτήρας;  Αρκεί που βάζεις γκολ με το τσουβάλι.

Αν όμως είσαι αλγερινός και κουβαλάς τσουβάλια, τότε θα πρέπει να σου βγει η ψυχή να βγάλεις το μεροκάματο, θα τρέμουν τα πόδια σου από την πείνα, θα πρέπει να κρύβεσαι και να ζεις σαν αγρίμι και κανείς δε θα αναρωτηθεί αν είσαι καλό παιδί και συμπατριώτης του Τζιμπούρ.

Αν είσαι ο πρίγκιπας Αχμάντ Αλ Σαγιέντ από το Κατάρ ή ο σεΐχης Χαμάντ Μπιν Χαλίφα Αλ Τάνι από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα σε παρακαλάνε να έρθεις στην Ελλάδα, ν’ αγοράσεις το Ελληνικό, κανένα νησάκι, έστω καμιά ομάδα, κάτι τέλος πάντων. Αράζεις στον Αστέρα Βουλιαγμένης, συναντιέσαι με υπουργούς και τον πρωθυπουργό  και απ’ όπου περνάς με τη θωρακισμένη λιμουζίνα σου  κλείνουν όλοι οι δρόμοι. Κανείς δε θυμάται ότι είσαι μουσουλμάνος.

Αν όμως είσαι πακιστανός εργάτης  και πας με το ποδηλατάκι σου στη δουλειά, δεν κλείνουν οι δρόμοι. Αν εσύ κλείσεις το δρόμο σε κανένα ψευτοπατριώτη,  θα σε σφάξει σαν  αρνί, σαν τον 27χρονο Σαχζάτ  Λουκμάν που έσφαξαν στην Καλλιθέα δυο χρυσαυγίτες δολοφόνοι. Και τότε θα βρεθούν κάποιοι «άνθρωποι» να πούνε «και τι έγινε, ένας μουσουλμάνος λιγότερος».

Έτσι γίνεται κι αλλού.

Αν είσαι από το Μαρόκο και σε λένε Ρούμπι, κάνεις μπούνγκα – μπούνγκα και ανοίγει ακόμη και η πόρτα του Ιταλού Πρωθυπουργού, εισπράττεις 47.000 ευρώ την εβδομάδα κι ας μην έχεις χαρτιά κι ας είσαι ανήλικη και λαθραία στη χώρα.

Αν είσαι από το Μαρόκο και δουλεύεις καθαρίστρια, λαντζιέρα ή οπουδήποτε αλλού και βγάζεις το ψωμί σου με τον ιδρώτα σου, δε θα βγάλεις 47.000 ευρώ  κι ο Αλλάχ ο ίδιος να κατεβεί στη γη.

Έτσι είναι ο κόσμος μας.

Για την ακρίβεια οι κόσμοι μας. Δυο κόσμοι διαφορετικοί, αντίθετοι, βαθιά χωρισμένοι.

Υπάρχουν και ζουν στην Αθήνα Αιγύπτιοι, Παλαιστίνιοι, Πακιστανοί, Άραβες μεγαλοεπενδυτές, μεγαλέμποροι, επιχειρηματίες. Μένουν σε επαύλεις στα ΒΠ, έχουν ιδιωτικές φρουρές, στέλνουν τα παιδιά τους σε καλά ιδιωτικά σχολεία, πάνε διακοπές στη Μύκονο, ζουν και συναναστρέφονται με πλούσιους Έλληνες και Ευρωπαίους, είναι παντού ευπρόσδεκτοι.

Οι άλλοι, οι Αφγανοί που βομβαρδίστηκαν τα χωριά τους από το ΝΑΤΟ, οι Παλαιστίνιοι που εκδιώχθηκαν από το Ισραηλινό στρατό, οι Ιρακινοί που ξεσπιτώθηκαν από τους Αμερικάνους, οι Σύριοι και οι Λίβυοι που η «πολιτισμένη δύση» τους οδήγησε στον εμφύλιο, έρχονται εδώ, πιο φτωχοί από εμάς τους φτωχούς, πιο δυστυχισμένοι από εμάς τους δυστυχισμένους και μοιραζόμαστε τη φτώχεια μας.

Οι πατριδέμποροι της Χρυσής Αυγής δε θα τα βάλλουν με τους πρώτους. Αυτοί βλέπεις είναι επιχειρηματίες, επενδυτές κι η μαγκιά εξαντλείται στους κακομοίρηδες. Με τους ισχυρούς τα πράγματα είναι ζόρικα. Μ’ αυτούς ας τα βάλουν τα κορόιδα οι αριστεροί.  

Τους μετανάστες τους «έφερε» το κεφάλαιο για να ρίξει τα μεροκάματα, να εξαρθρώσει τις εργασιακές σχέσεις, να ξηλώσει  καταχτήσεις, να «χορτάσει» κέρδη, να κάνει τους Ολυμπιακούς αγώνες, να χτίσει την ισχυρή Ελλάδα.

Δούλεψαν και δουλεύουν σα σκλάβοι, ανασφάλιστοι, απλήρωτοι συχνά, κυνηγημένοι, παράνομοι. Η παρανομία υπήρξε επιλογή του ελληνικού κράτους, επιλογή διάσωσης του κεφαλαίου, εξόντωσης της εργατικής τάξης, κήρυξης εμφυλίου πολέμου στο εσωτερικό της.

Όσο για τη Μανωλάδα ας αφήσουν κατά μέρος τα περί ρατσιστικού εγκλήματος. Γιατί ρατσιστικό έγκλημα παρακαλώ; Μήπως τους πυροβόλησαν επειδή ήταν από το Μπαγκλαντές; Μήπως επειδή ήταν μαυριδεροί; Μήπως επειδή μιλούσαν τη γλώσσα τους; Μήπως επειδή τελούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα; Τίποτα από όλα αυτά.

Όλα ήταν ανεκτά όσο δε μιλούσαν. Δούλευαν απλήρωτοι και ζούσαν μέσα σε θερμοκήπια. Τους πυροβόλησαν μόλις ζήτησαν τα λεφτά τους. Όπως θα πυροβολούσαν κι εσένα κι ας είσαι ομοεθνής τους. Τους πυροβόλησαν όταν αντέδρασαν στην άφιξη απεργοσπαστών, που ήταν ομοεθνείς τους!

Όπως θα πυροβολήσουν κι εσένα αύριο κι ας μην είσαι από το Μπαγκλαντές.

Γιατί το έγκλημα ήταν ταξικό. Γιατί είναι έγκλημα διαρκείας κι ας μην πέφτουν σφαίρες κάθε μέρα.

Γιατί οι εργάτες της Μανωλάδας είναι αδέλφια μας όχι γιατί είναι ξένοι αλλά γιατί είναι εργάτες και φτωχοί. Όπως κι εμείς άλλωστε! Κι ας ζούμε προς το παρόν λίγο καλύτερα απ’ αυτούς. Τα ίδια όπλα μας σημαδεύουν όλους μας.

Υ.Γ. «Συγκλόνισε» το πανελλήνιο η … αποκάλυψη του συναδέλφου των επιστατών, που δουλεύει ως δημοσιογράφος στο ΣΚΑΙ, ότι οι εργάτες που μαζεύουν τις φράουλες δεν πλένουν τα χέρια τους αφού ουρήσουν κι εμείς τρώμε λερωμένες φράουλες. Αίσχος! Προτείνω να σταλεί, αυτός και μερικοί ακόμη συνάδελφοί του, στα φραουλοχώραφα της  Μανωλάδας για  να τους την …τινάζουν αφού ουρήσουν. Έτσι  και η παραγωγικότητα δε θα  πέφτει και με καθαρά χέρια θα συλλέγονται οι φράουλες. Τουλάχιστον θα κάνουν κάτι πιο τίμιο απ’ αυτό που κάνουν σήμερα.

                                                                                      Γιάννης Κυριακάκης

                                                                                               Χανιά

Τα σκάνδαλα της Χούντας, 7 χρόνια αρπαχτή.

Οι φασίστες της εποχής μας, οι χρυσαυγίτες, προσπαθώντας να διαφοροποιηθούν από το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό της χώρας που κατά κύριο λόγο είναι διεφθαρμένο και ως εκ τούτου φθαρμένο, διακηρύττουν σε κάθε ευκαιρία πως μπορεί να είναι φασίστες, ρατσιστές και πολλά ακόμη, αλλά τα χέρια τους είναι καθαρά, από την άποψη της διαφθοράς και των σκανδάλων. Ταυτόχρονα διαχέεται στην ατμόσφαιρα η άποψη πως η χούντα δεν ηταν και κάτι κακό, δεν έκλεβε κανείς εκείνη την περίοδο, ούτε φυσικά υπήρχε διαφθορά, διασπάθηση δημοσίου χρήματος και όλα δουλεύανε ρολόι και στην τελική πως "μια χούντα μας χρειάζεται".
Ευκαιρίας δοθείσης της "επετείου" της "Επαναστάσεως" ας ρίξουμε μια ματιά στα πεπραγμένα των προκατόχων και ινδαλμάτων των σημερινών φασιστών και ελληναράδων και ας διαπιστώσουμε μέσα από ντοκουμέντα και ιστορικές αφηγήσεις κατά πόσο είχαν χέρια καθαρά και πόσο καλό έκαναν στον τόπο μέσα από το πολύ ωραίο άρθρο του Ιού της Ελευθεροτυπίας.

---

ΤΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΤΗΣ «ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΙΟΥ»

Ο Τύπος δεν ασχολούνταν με σκάνδαλα, ούτε σκανδαλιζόταν από τις σχέσεις των κρατούντων με τους μεγιστάνες του πλούτου. Είχε έρθει άλλωστε το πλήρωμα του χρόνου για να εκπληρωθεί το Τάμα του Έθνους.

Στους έντονα αντικοινοβουλευτικούς καιρούς μας, ένα δόλιο φάντασμα πλανιέται στον αέρα: ο ισχυρισμός περί «τιμιότητας» των δικτατόρων που κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία το 1967 για να την επιστρέψουν πριν από 36 χρόνια, σαν βρεγμένες γάτες, «στους πολιτικούς».
Πρόκειται βέβαια για μύθο, θεμελιωμένο στη μίζερη εικόνα των επιζώντων «πρωταιτίων» – αφού πρώτα έχασαν την εξουσία, στερήθηκαν όσα είχαν παράνομα καρπωθεί και υπέστησαν τις οικονομικές συνέπειες της κοινωνικής απομόνωσής τους.
Ακόμη κι αυτή η εικόνα δεν αφορά, ωστόσο, παρά ελάχιστους πρωτεργάτες της δικτατορίας. Αγνοεί την οικονομική ευμάρεια πάμπολλων μεσαίων ή «πολιτικών» στελεχών της, που η νομική κατασκευή περί «στιγμιαίου αδικήματος» άφησε παντελώς ατιμώρητα ν’ απολαμβάνουν τα αποκτήματά τους.
Την επιβίωση του μύθου διευκολύνει η χαώδης διαφορά του τότε με το σήμερα, όσον αφορά τη δυνατότητα δημόσιας συζήτησης για παρόμοια ζητήματα.
Επί χούντας η ραδιοτηλεόραση ήταν κρατική (κι αυστηρά προπαγανδιστική), ενώ ο Τύπος περνούσε από δρακόντεια λογοκρισία. Οποιαδήποτε έρευνα ή ακόμη και νύξη για κρατικά σκάνδαλα ήταν απλά αδιανόητη. χαρακτηριστικό το κύριο άρθρο του Γιάννη Καψή στον «Ταχυδρόμο» (24.5.74), όταν η δικτατορία Ιωαννίδη δημοσιοποίησε το (παπαδοπουλικό) «σκάνδαλο των κρεάτων»:
«Δεν είναι καινούρια η υπόθεση. Μήνες ολόκληρους οι φήμες οργίαζαν. Κι όμως κανείς δεν τολμούσε. Κανείς δεν είχε το θάρρος να μεταβάλη τον ψίθυρο σε καταγγελία. Κι όσο οι φήμες απλώνονταν, αγκαλιάζοντας όλο και περισσότερους υπεύθυνους και μη, τόσο μεγάλωνε κι ο φόβος μήπως θίξουμε τα κακώς κείμενα. Ηταν μια "συνωμοσία κραυγαλέας σιωπής", χάρη και στη δρακόντεια νομοθεσία που ρυθμίζει -και συμπιέζει- την ενάσκηση του λειτουργήματός μας»
Μετά τη Μεταπολίτευση, ο Τύπος ξεχείλισε βέβαια από πληροφορίες για σκάνδαλα της χουντικής επταετίας. Ομως αυτά θεωρούνταν τότε -και σωστά- απλές παρωνυχίδες μπροστά στα υπόλοιπα εγκλήματα της δικτατορίας.

Απολαβές και «ασυλία»

Το πρώτο πράγμα που φρόντισαν να κάνουν οι ηγέτες της χούντας, ήταν να αυγατίσουν τα εισοδήματά τους, σε σχέση όχι μόνο με τους ώς τότε δημοσιοϋπαλληλικούς μισθούς τους, αλλά και με τις απολαβές της ανατραπείσας κοινοβουλευτικής «φαυλοκρατίας».
Με τον Α.Ν. 5 του 1967, ο μισθός του πρωθυπουργού υπερδιπλασιάστηκε (από 23.600 σε 45.000 δρχ), των υπουργών και υφυπουργών αυξήθηκε από 22.400 σε 35.000 δρχ, ενώ θεσπίστηκαν -για πρώτη φορά- ημερήσια «εκτός έδρας» 1.000 και 850 δρχ αντίστοιχα («Πολιτικά Θέματα» 5.10.73).
Ακολούθησαν κι άλλες «τακτοποιήσεις», όπως η καταχρηστική στεγαστική αποκατάσταση «αξιωματικών διαδραματισάντων εξέχοντα ρόλον» στο πραξικόπημα με ειδική ρύθμιση του 1970 («Πολιτικά Θέματα» 8.2.75).
Οι δικτάτορες θεσμοθέτησαν τέλος τη μελλοντική ασυλία τους, με ρυθμίσεις που κάνουν τα σημερινά κουκουλώματα να μοιάζουν με παιδικό παιχνίδι. Η χουντική νομοθεσία «περί ευθύνης υπουργών» (Ν.Δ. 802 της 30.12.1970) περιείχε «μεταβατική διάταξη» (§ 48) βάσει της οποίας δίωξη υπουργού ή υφυπουργού της χούντας μπορούσε να γίνει μόνο με απόφαση των... συναδέλφων τους. Επιπλέον, όλα τα «εγκλήματα δια τα οποία δεν ησκήθη ποινική δίωξις μέχρι της ημέρας συγκλήσεως» της μελλοντικής Βουλής, θεωρούνταν αυτομάτως παραγεγραμμένα!
Προϋπόθεση για την ατιμωρησία συνιστούσε, φυσικά, η επιτυχία της ελεγχόμενης επιστροφής στον κοινοβουλευτισμό «αλά τουρκικά». Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τίναξε όμως το εγχείρημα στον αέρα, με αποτέλεσμα τον κάθετο θεσμικό διαχωρισμό της Μεταπολίτευσης απ’ το προηγούμενο καθεστώς.

Τα μαύρα κρέατα

Το μόνο σκάνδαλο που εκκαθαρίστηκε δικαστικά επί χούντας, αποκαλύφθηκε για λόγους προπαγανδιστικής «νομιμοποίησης» της ανατροπής του Παπαδόπουλου απ’ τον Ιωαννίδη. Πρόκειται για την (κυριολεκτικά δύσοσμη) «υπόθεση των κρεάτων», με βασικούς κατηγορούμενους τον πρώην υφυπουργό Εμπορίου Μιχαήλ Μπαλόπουλο και το Γεν. Διευθυντή του Υπουργείου (και διορισμένο πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ) Ζαφείριο Παπαμιχαλόπουλο.
Το κατηγορητήριο αφορούσε ποικίλες παρανομίες, με κυριότερη τη «δωροληψία κατά συρροήν» από μεγαλεμπόρους για τη μονοπωλιακή εξασφάλιση αδειών εισαγωγής κρέατος, με αποτέλεσμα παράνομες ανατιμήσεις («καπέλα») σε βάρος των καταναλωτών. Επιμέρους πτυχή του σκανδάλου συνιστούσε η απαγόρευση διάθεσης ντόπιων ζώων, ώστε να πουληθούν τα προβληματικά κρέατα Αργεντινής που «μαύριζαν» και «δεν τάθελε ο κόσμος». Στη δίκη πρόκυψε ανάμιξη του Παττακού, αναγνώστηκε μάλιστα και διαταγή του: (21.9.72) «όπως διατεθούν το ταχύτερον εις την κατανάλωσιν» τα επίμαχα προϊόντα.
Ο Μπαλόπουλος καταδικάστηκε σε 3,5 χρόνια φυλάκιση, ποινή που το 1976 μειώθηκε σε 14 μήνες. Δεν διώχθηκε, αντίθετα, για την επίδοση που τον έκανε ευρύτερα διάσημο: το «μπαλόσημο» που (φέρεται να) εισέπραττε ως γραμματέας του ΕΟΤ, με το παρατσούκλι «ο κύριος 10%».
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι σχετικές ημερολογιακές εγγραφές του διπλωμάτη Γεωργίου Χέλμη, γαμπρού του Μαρκεζίνη. «Φαίνεται πως συνελήφθη ο Μπαλόπουλος, πρώην του Τουρισμού, για οικονομικά σκάνδαλα και καταδιώκεται ο Παύλου, γαμπρός του Παττακού, επίσης για οικονομικά σκάνδαλα (υπόθεσις κρεάτων)», σημειώνει στις 21.1.74, για να συμπληρώσει στις 5.2: «Για τα σκάνδαλα, πιστεύει ο Μομφεράτος ότι τίποτε δεν πρόκειται να προωθήσουν, διότι φοβούνται να έλθουν εις αντιθέσεις και, άλλωστε, δεν έχουν μάρτυρες να καταθέσουν». Με τη δημοσιοποίηση της δίωξης, εκτιμά τέλος «ότι κατά την δίκη θα προκύψουν και στοιχεία για άλλες υποθέσεις (ίσως σκάνδαλα στον τουρισμό )» («Ταραγμένη διετία», Αθήνα 2006, σ.123, 129 & 161).

Η νέα «φαυλοκρατία»

Η δυσοσμία δεν περιοριζόταν ωστόσο στα κρέατα.
Επτά μήνες μετά το πραξικόπημα, ο εκδότης του «Ελεύθερου Κόσμου» (και κεντρικός προπαγανδιστής της χούντας) Σάββας Κωσταντόπουλος εξομολογείται γραπτά στον παλιό του πάτρωνα Κωνσταντίνο Καραμανλή: «Λυπούμαι, διότι είμαι υποχρεωμένος να μνημονεύσω και ένα άλλο εκτάκτως λυπηρόν φαινόμενον. Ενεφανίσθη και αναπτύσσεται μία νέο-φαυλοκρατία ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή κοκ» («Αρχείο Καραμανλή», τ.7ος, σ.50).
Παρά τη στενή σχέση του με το καθεστώς, ο Κωσταντόπουλος διατήρησε την ίδια γνώμη μέχρι τέλους. Αναλύοντας το Δεκέμβριο του 1973 στον Καραμανλή την ανατροπή του Παπαδόπουλου, τονίζει πως «είχε υποστεί το καθεστώς και αυτός προσωπικώς ηθικήν φθοράν εις την συνείδησιν των Ενόπλων Δυνάμεων. Μεγάλην ζημίαν του έκαμε η σύζυγός του και ο ταξίαρχος Μ. Ρουφογάλης, τον οποίον είχε τοποθετήσει εις την ΚΥΠ. Εκαμαν προκλητικάς ενεργείας (εντυπωσιακοί γάμοι, θορυβώδεις δεξιώσεις, δημόσιαι εμφανίσεις με μεγαλοπλουσίους, επίδειξις πλούτου κλπ). Μοιραίον ρόλον έπαιξαν και οι γαμβροί ωρισμένων παραγόντων του καθεστώτος (του κ. Σ. Παττακού και άλλων). Εδημιουργήθη μία αποπνικτική ατμόσφαιρα σκανδάλων δια την οποίαν δεν δυνάμεθα ακόμη να γνωρίζωμεν μέχρι ποίου σημείου ανταπεκρίνετο εις την πραγματικότητα. Πάντως, αντιστοιχία υπήρχε οπωσδήποτε» (όπ.π., σ.203-5).
Παρόμοια αίσθηση αναδύουν κι οι επιστολές του «γεφυροποιού» Ευάγγελου Αβέρωφ προς τον Καραμανλή: «κυκλοφορούσαι φήμαι περί μεγάλων ή μικρών σκανδάλων (δημοπρασίαι τηλεοράσεως, ΟΛΠ, σύμβασις Reynold’s, βέβαιοι μικρολοβιτούραι Ματθαίου και άλλα)» (14.10.68), «ανησυχία» του Παπαδόπουλου για «τα γύρω του σκάνδαλα, το ξεχαρβάλωμα της Διοικήσεως» (28.10.72).
Ιδια γεύση και στη συνομιλία του νεαρού -τότε- πολιτικού επιστήμονα Θεόδωρου Κουλουμπή με τον παλαίμαχο μεταξικό υπουργό Ασφαλείας, Κωνσταντίνο Μανιαδάκη (27.8.71): «Και για το στρατό; τον ρώτησα. Η απάντησή του ήταν να τρίψει τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού, υπονοώντας ότι δωροδοκούνται» («Σημειώσεις ενός πανεπιστημιακού», σ.116-7).

Ειδική πτυχή της «νεοφαυλοκρατίας» αποτέλεσε η ποικιλότροπη «τακτοποίηση» του συγγενικού περιβάλλοντος των δικτατόρων:

• Ο Μακαρέζος διόρισε υπουργό Γεωργίας (κι αργότερα Βορείου Ελλάδος) τον κουνιάδο του, Αλέξανδρο Ματθαίου.
• Ο Λαδάς έκανε τον ένα ξάδερφό του διοικητή της ΑΣΔΕΝ και τον άλλο Γ.Γ. Κοινωνικών Υπηρεσιών.
• Ο γαμπρός του Παττακού Αντρέας Μεϊντάσης επιδόθηκε σε μπίζνες με το Δήμο Αθηναίων, από την κατασκευή του υπόγειου γκαράζ της Κλαυθμώνος μέχρι μια τεχνική μελέτη αξιοποίησης δημοτικού ακινήτου, ύψους 1.109.000 δρχ.
• Τα αδέρφια του αρχηγού βολεύτηκαν κι αυτά. Ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος ως στρατιωτικός ακόλουθος, Γ.Γ. του Υπ. Προεδρίας, Περιφερειακός Διοικητής Αττικής και «υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ». Ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος αναρριχήθηκε αστραπιαία στην υπαλληλική ιεραρχία για να αναλάβει Γ.Γ. Δημ. Τάξεως. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα βαθμοφόρου υφισταμένου του, «μένει γνωστός σαν "μπον φιλέ", γιατί τυλιγμένος σε χειμωνιάτικο παλτό, τρέχει νύκτα μαζί με αξιωματικούς αστυνομίας πόλεων στα καμπαρέ σαν γκάγκστερς και τρώγουν φιλέτο» (Αλέξανδρος Δρεμπέλας, «Ο θρήνος του χωροφύλακα», Αθήνα 1998, σ.118).

Ειδική κατηγορία σκανδάλων συνιστούν οι ανεξέλεγκτες δανειοδοτήσεις «ημετέρων».
Τον πρώτο καιρό μετά τη μεταπολίτευση το θέμα απασχόλησε επανειλημμένα τα ΜΜΕ, για προφανείς όμως λόγους οι σχετικές κατηγορίες ουδέποτε ερευνήθηκαν σε βάθος. Αποκαλυπτικά είναι δυο έγγραφα του τότε αρχηγού της ΚΥΠ Μιχαήλ Ρουφογάλη που αποκάλυψε ο «Ταχυδρόμος» (29.8 και 12.9.74), με το ενδοκαθεστωτικό φακέλωμα «δανείων άτινα θεωρούνται χαριστικά ή επισφαλή», καθώς και των παραγόντων που «παρενέβησαν» για τη χορήγησή τους. Το συνολικό ύψος των «χορηγηθέντων» δανείων ήταν 1.519.000.000 δρχ. και των «υπό έγκρισιν» 1.644.000.000 δρχ.
Ενδιαφέρουσα και η εμπιστευτική ενημέρωση του Χαρίλαου Χατζηγιάννη, προσωπικού φίλου του δικτάτορα, προς τον αυλάρχη του εξόριστου βασιλιά Κωνσταντίνου (25.11.70): «Αυξάνεται η επιρροή της Δέσποινας [Παπαδοπούλου], του Ρουφογάλη και του Φραγκίστα. Η Δέσποινα ανακατεύεται σε όλα και, αναμφισβήτητα, επηρεάζει τον άντρα της. Ακόμη και η κόρη της παίζει ρόλο. Μιλούν και για οικονομικά συμφέροντα. Ο Λαδάς φώναξε τον Χατζηγιάννη και του συνέστησε, φιλικά, να διαφωτίσει τον Παπαδόπουλο» (Λεωνίδας Παπάγος, «Σημειώσεις 1967-1977», Αθήνα 1999, σ.296).

Η Ντόλτσε Βίτα

Την εικόνα συμπληρώνουν, από διαφορετική οπτική γωνία, οι αναμνήσεις της Ντέλλας Ρουφογάλη, φωτομοντέλου που το 1973 παντρεύτηκε το διοικητή της ΚΥΠ: «Αρχίζω να ράβω την καινούρια μου γκαρνταρόμπα στους μετρ της ραπτικής για τους οποίους μέχρι τώρα έκανα επιδείξεις. Η ζωή μου έχει αλλάξει τελείως, το ίδιο και η συμπεριφορά όλων απέναντί μου. Μου φέρονται με έκδηλο σεβασμό και τα κοπλιμέντα τους είναι υπερβολικά. Αλλά μου αρέσει. Εγώ εξακολουθώ να φέρομαι φιλικά προς τους παλιούς γνωστούς και τους κανούριους, πλούσιους φιλοχουντικούς επιχειρηματίες που πληθαίνουν μέρα με τη μέρα μαζί με τα ραβασάκια για ρουσφέτια. Αισθάνομαι πως έχω υποχρέωση να εξυπηρετήσω τους πάντες. Ο Μιχάλης συνήθως δεν αρνείται. Γεύομαι τη δύναμη της εξουσίας, και με μαγεύει» (σ.85-6)
Στην ιδιαίτερη πατρίδα της, τη Βέροια, «έρχονται πολλοί να με δουν. Γνωστοί και άγνωστοι. Ο πατέρας μου μου δίνει πακέτο τα σημειωματάκια με τα ρουσφέτια που ζητούσαν οι γνωστοί του όλο αυτό τον καιρό και εγώ του υπόσχομαι ότι κάτι θα προσπαθήσω να κάνω». Μεταξύ των αιτημάτων που ικανοποίησε, γράφει, ήταν και η απονομή χάριτος (απ’ τον Παπαδόπουλο) σ’ ένα συντοπίτη της εξαγωγέα, πρώην «μεγάλο ποδοσφαιριστή της τοπικής ομάδας», που είχε καταδικαστεί «με αποδείξεις» για κατασκοπεία υπέρ της Βουλγαρίας (σ.89).
Τους αρραβώνες του ζεύγους τίμησαν «επιλεγμένοι εξωκυβερνητικοί παράγοντες», όπως οι επιχειρηματίες Λάτσης και Κιοσέογλου. «Την επόμενη βδομάδα καινούρια δώρα, καινούριες ανθοδέσμες, φρέσκα ψάρια απ’ όλα τα νησιά της Ελλάδας, κούτες με το καλύτερο χαβιάρι της Περσίας και παγωμένα καβούρια της Αλάσκας καταφθάνουν στο σπίτι. Δεν ξέρω τι να τα κάνω» (σ.88).
Στο γάμο τους, πάλι, παραβρέθηκαν «ο Παύλος Βαρδινογιάννης, ο εφοπλιστής Θεοδωρακόπουλος με το γιο του τον Τάκη, ο Κώστας Δρακόπουλος των διυλιστηρίων, ο Νίκος Ταβουλάρης των ναυπηγείων, το ζεύγος Μποδοσάκη, ο Αγγελος Κανελλόπουλος των τσιμέντων "Τιτάν" με τη γυναίκα του, ο Τομ Πάππας, ο Γ. Λύρας, ο Γιώργος Ταβλάριος εφοπλιστής από τη Νέα Υόρκη με τη γυναίκα του και ο Γιάννης Λάτσης με τη μεγάλη του κόρη, αφού η γυναίκα του την ίδια μέρα πάντρευε την ανηψιά της σε άλλη εκκλησία» (σ.95).
Εύγλωττη για τις στενές σχέσεις χουντικής ηγεσίας και μεγαλοκαπιταλιστών είναι η περιγραφή ενός ιδιωτικού ταξιδιού της Ντέλλας με τη Δέσποινα Παπαδοπούλου στο Παρίσι: «Μένουμε σε μεγάλες σουΐτες στο Intercontinental. Ερχονται να μας επισκεφθούν με το τραίνο από τη Γενεύη ο Γιάννης Λάτσης και η σύζυγός του Εριέτα. Είναι πολύ φίλοι της Δέσποινας. [...] Πηγαίνουμε σε όλα τα καλά μαγαζιά της Φομπούρ Σεντ Ονορέ. Η Δέσποινα έχει αφεθεί στο γούστο μου. [...] Λόγω της παρατεταμένης κακοκαιρίας, πηγαίνουμε οδικώς στις Βρυξέλλες με λιμουζίνα που μας έστειλε ο Ωνάσης» (σ.87).
Οι επαφές αυτές δεν ήταν αυστηρά κοινωνικές. Λίγο μετά το Πολυτεχνείο, π.χ., το ζεύγος Ρουφογάλη τρώει στο σπίτι του με το Λάτση. Αρχηγός της ΚΥΠ κι εφοπλιστής «συζητούν για τα διϋλιστήρια και τα προβλήματα που έχει». Μετά το τέλος της κουβέντας, ο δεύτερος προθυμοποιείται να συνοδεύσει τη γυναίκα του πρώτου στο Λονδίνο, για κάποιες ιατρικές εξετάσεις (σ.100).
Μια στιχομυθία του Ρουφογάλη φωτίζει, τέλος, καλύτερα την τυχοδιωκτική διαχείριση του δημόσιου πλούτου από τα ηγετικά στελέχη της χούντας:
«Ενα βράδυ ο Χρήστος Μίχαλος, τότε υπουργός, μισοαστειευόμενος, του λέει ότι τώρα που παντρεύτηκε θα πρέπει να κάνουν καμιά δουλειά να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Ο Μιχάλης, ατάραχος, του λέει να μην ανησυχεί. "Οσο είμαστε στα πράγματα δεν μας χρειάζονται λεφτά και, αν πέσουμε, τα λεφτά δεν θα μας σώσουν". Ξεσπάει σε γέλια. Εγώ παγώνω, μαζί μου κι ο Μίχαλος» (σ.98).

Οι συμβάσεις

Το φιλέτο των σκανδάλων της «επταετίας» υπήρξαν ωστόσο οι μεγάλες «αναπτυξιακές» συμβάσεις της περιόδου.

• Η πρώτη υπογράφηκε με την αμερικανική πολυεθνική Litton (15.5.67), για «παροχήν υπηρεσιών οργανώσεως και διεκπεραιώσεως της οικονομικής αναπτύξεως ορισμένων περιοχών εις Κρήτην και Δυτικήν Πελοπόννησον» (ΦΕΚ 1972/Α/88). Είχε προταθεί το 1966 απ’ την κυβέρνηση των αποστατών (κυρίως τον Μητσοτάκη), αλλά η Βουλή δεν τόλμησε να την ψηφίσει. Η Litton θα εισέπραττε όλα τα έξοδα που έκανε «βοηθώντας» το δημόσιο (συν κέρδος 11%) και προμήθεια 2% επί των κεφαλαίων (ή των δανείων) που θα έφερνε, θεωρητικού ύψους 800.000.000 δολαρίων. Ως «προκαταβολή», το δημόσιο της κατέβαλε 1.200.000 δολάρια.
  Στην πράξη, η εταιρεία αρκέστηκε να ξεκοκκαλίζει τα ποσοστά επί των ...εξόδων της: «Το κέρδος μας είναι φυσικά δυσανάλογα μεγάλο», παραδεχόταν (στις ΗΠΑ) ο υπεύθυνος του προγράμματος, «επειδή δεν έχουμε κάνει βασική επένδυση. Η επένδυση είναι το καλό μας όνομα». Τελικά η σύμβαση λύθηκε στις 15.10.69, με καταβολή από το κράτος των δαπανών της εταιρείας συν 11% ακόμη και κατά την ...«περίοδο τερματισμού» (ΦΕΚ 1969/Α/268). Επίσημη δικαιολογία: «αι ελληνικαί υπηρεσίαι είναι εις θέσιν να συνεχίσουν άνευ ειδικής εξωτερικής βοηθείας τας προσπαθείας δια την ανάπτυξιν» (Βήμα, 16.10.69).
• Απίστευτα επαχθής ήταν και η σύμβαση για την κατασκευή της Εγνατίας, που ο Μακαρέζος υπέγραψε με τον αμερικανό εργολάβο Ρόμπερτ Μακντόναλντ (ΦΕΚ 1969/Α/15). Το δημόσιο έβαζε 45 απ’ τα 150 εκατομμύρια δολάρια του έργου, «διευκόλυνε» τον «επενδυτή» με ομόλογα 80.000.000 κι εγγυόταν για τα δάνειά του. Το έργο θα γινόταν από έλληνες υπεργολάβους, ενώ ο «ανάδοχος» θα φρόντιζε απλώς για μελέτες και δάνεια, εισπράττοντας αμοιβή 14% επί των εξόδων (συμπεριλαμβανόμενης της δημόσιας χρηματοδότησης!), τα 4.500.000 δολάρια «εν είδει προκαταβολής». «Εάν κατά την διάρκειαν της μελέτης ήθελεν διαπιστωθή» από τον ίδιο πως 150 εκατομμύρια δεν αρκούν, μπορούσε είτε να ψάξει γι’ άλλα είτε απλά να «θεωρηθή εκτελέσας την σύμβασιν άμα τη συμπληρώσει της κατασκευής τμήματος της οδού, ούτινος η αξία ανέρχεται εις δολλ. ΗΠΑ 150.000.000» (άρθρο 1§4). Τελικά, δε βρήκε ούτε τα προβλεπόμενα κι έφυγε, αφού το δημόσιο επιβαρύνθημε με 1½ δις δρχ.
• Ο ελληνοαμερικανός Τομ Πάππας ήταν ήδη παρών με το διϋλιστήριο της ESSO στη Θεσσαλονίκη, επένδυση του 1962 που είχε καταγγελθεί ως σκανδαλωδώς προνομιακή. Το Μάιο του 1972, η χούντα τον απάλλαξε από τις αντισταθμιστικές υποχρεώσεις που είχε αναλάβει, για ανέγερση έξι αγροτοβιομηχανικών μονάδων σε διάφορα σημεία της χώρας (ΦΕΚ 1972/Α/72). Του έδωσε και άδεια για τα εργοστάσια της Coca Cola, που οι κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις δεν ενέκριναν, ως ανταγωνιστικά προς τη ντόπια παραγωγή αναψυκτικών (ΦΕΚ 1968/Α/201).
  Θερμός υποστηρικτής της χούντας, ο Πάππας πρωταγωνίστησε ως γνωστόν στο «ελληνικό Γουτεργκέιτ», ανακυκλώνοντας κονδύλια της CIA για το χρηματισμό του Νίξον απ’ τους δικτάτορες. Ενας προσωπάρχης του με σκανδαλώδες παρελθόν, ο Παύλος Τοτόμης, διορίστηκε το 1967 υπουργός Δημόσιας Τάξης και κατόπιν πρόεδρος της ΕΤΒΑ.
• Μητέρα όλων των μαχών υπήρξε ωστόσο το ντέρμπι των μεγιστάνων (Ωνάσης, Νιάρχος, Βαρδινογιάννης, Ανδρεάδης, Λάτσης κ.ά) για το 3ο διϋλιστήριο της χώρας. Ο Παπαδόπουλος τάχθηκε αποφασιστικά υπέρ του Ωνάση, σε βίλα του οποίου (στο Λαγονήσι) έμενε αντί συμβολικού ενοικίου, ενώ ο Μακαρέζος υπέρ του Νιάρχου. Η σύγκρουση έφτασε στα άκρα, με απόπειρες πραξικοπημάτων κι έκτακτους ανασχηματισμούς. Τελικά ο Ωνάσης τα παράτησε, ακυρώνοντας τη «μεγαλειώδη» σύμβαση που είχε υπογράψει και παίρνοντας πίσω την εγγύησή του, το 3ο διϋλιστήριο μοιράστηκε μεταξύ Ανδρεάδη και Λάτση (ΦΕΚ 1972/Α/130) κι ένα 4ο παραχωρήθηκε στο Βαρδινογιάννη (ΦΕΚ 1972/Α/181).
  Μια λεπτομέρεια αυτής της τιτανομαχίας, από την εμπιστευτική ενημέρωση Χατζηγιάννη προς τον Παπάγο (25.11.70), παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον με βάση τα σημερινά δεδομένα:
  «Σε άλλο υπουργικό συμβούλιο, παραβρισκόταν ο Καρδαμάκης, ο οποίος εισηγήθηκε την αγορά μηχανημάτων από τη Siemens και την AEG χωρίς διαγωνισμό, για να μπορέσει να ανταποκριθεί η ΔΕΗ στο πρόγραμμά της, που καθυστερούσε λόγω των δυσκολιών εκτέλεσης των συμφωνιών Ωνάση. Ο Παπαδόπουλος έλυσε μόνος του το θέμα, αποδεχόμενος την αγορά από τη μια εταιρεία».

Το «Τάμα του Εθνους»

Υπήρξε ίσως το χαρακτηριστικότερο σκάνδαλο της χούντας: ο τέλειος συνδυασμός της επαγγελίας μιας «Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών» με τη μεγαλομανία του δικτάτορα και το ξάφρισμα υπέρογκων δημόσιων κονδυλίων.
Στις 14 Δεκεμβρίου 1968 ο Παπαδόπουλος εξήγγειλε την ανέγερση ενός μνημειώδους ναού του Σωτήρος στα Τουρκοβούνια ως εκπλήρωση, υποτίθεται, της σχετικής υπόσχεσης της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης του 1829 προς το Θεό σε περίπτωση απελευθέρωσης της Ελλάδας. Σύμφωνα άλλωστε με τη χουντική προπαγάνδα, η «επανάστασις» της 21ης Απριλίου 1967 δεν ήταν παρά η άμεση συνέχεια και ολοκλήρωση του 1821.
Το έργο εγκρίθηκε στις 5.1.69 σε κοινή συνεδρίαση υπουργικού συμβουλίου και αρχιεπισκόπου. Για την επίβλεψή του συστήθηκε το Μάιο μια «Ανώτατη Επιτροπή» με πρόεδρο τον ίδιο τον πρωθυπουργό Γ. Παπαδόπουλο και μέλη τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, τους υπουργούς Εσωτερικών Στ. Πατττακό, Συντονισμού Ν. Μακαρέζο, Παιδείας Θ. Παπακωνσταντίνου, Δημ. Εργων Κ. Παπαδημητρίου και τον υφυπουργό Προεδρίας Κ. Βοβολίνη. Ενα δεύτερο σώμα, το «Γνωμοδοτικό Συμβούλιο», αποτελούνταν από τον πρόεδρο της Ακαδημίας, τους πρυτάνεις του Πανεπιστημίου και του ΕΜΠ, το δήμαρχο Αθηναίων, το Γενικό Διευθυντή Αρχαιοτήτων και τον κοσμήτορα της Αρχιτεκτονικής. Στο εγχείρημα μετείχε, με άλλα λόγια, σύμπασα η ανώτατη πολιτική και πνευματική ηγεσία του καθεστώτος.
Για το είδος της προπαγάνδας που συνόδευσε την εξαγγελία, αποκαλυπτικό είναι ένα απόσπασμα από την «Ηχώ των Ενόπλων Δυνάμεων» (3.6.73): «Ο Ναός του Σωτήρος Χριστού, αφ’ ενός μεν υλοποιεί την υπόσχεσιν που έδωσε το Εθνος προς τον Θεό, και αφ’ ετέρου θ’ αποτελέση, μετά την οικοδόμησίν του, το τρίτο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα των Αθηνών, μετά τον κλασικό Παρθενώνα και τον Βυζαντινό Λυκαβηττό».
Η επιστημονική κοινότητα των 1.857 ελλήνων αρχιτεκτόνων δεν φάνηκε πάντως να δείχνει τον ίδιο ενθουσιασμό. Τρεις διαδοχικοί διαγωνισμοί «προσχεδίων» και «ιδεών» μεταξύ 1970 και 1973 κατέληξαν σε φιάσκο: παρά τα τεράστια «βραβεία» που τους συνόδευαν (από 300.000 μέχρι 5.000.000 δραχμές, όταν ο μέσος μισθός του ιδιωτικού τομέα ήταν γύρω στις 4.000 δραχμές), οι προτάσεις που υποβλήθηκαν ήταν αντίστοχια 7, 35 και 31. Τελικά και οι τρεις διαγωνισμοί κηρύχθηκαν άγονοι, δίκαια μάλλον αν κρίνουμε από τις μακέτες που δημοσιεύθηκαν μεταδικτατορικά στο «Αντί» (30.11.74). Ακόμη κι έτσι, 3.650.000 δρχ διανεμήθηκαν σε ελάσσονες «επαίνους».
Απείρως μεγαλύτερη τέχνη επιδείχθηκε στη διασπάθιση των χρημάτων.
Τον Ιούνιο του 1969 ανακοινώθηκε η σύσταση «Ειδικού Ταμείου» για την οικονομική διαχείριση του «τάματος». Σύμφωνα με τον τελικό απολογισμό του που δημοσιεύθηκε μετά την ανατροπή του Παπαδόπουλου («Εστία» 19.1.1974), το «Ταμείο» εισέπραξε συνολικά 453.300.000 δρχ: 45,5 εκατομμύρια ως επιχορήγηση απ’ τον τακτικό προϋπολογισμό, 180 εκατομμύρια από «δωρεές, εισφορές, κλπ» και 230 εκατομμύρια σε δάνεια. Ενα μέρος των «εισφορών» ήταν επίσης δημόσιο χρήμα (η Αγροτική Τράπεζα «πρόσφερε» π.χ. 10 εκατομμύρια), ενώ το υπόλοιπο προήλθε από το υστέρημα του φιλοχρίστου και φιλοθεάμονος κοινού – όπως ο συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος που θυσίασε στο «Τάμα» ολόκληρο το εφάπαξ του (109.455 δρχ), εισπράττοντας «τα συγχαρητήρια του πρωθυπουργού δια του υπουργού Προεδρίας» («Νέα» 31.12.68).
Σύμφωνα ωστόσο με τον ίδιο απολογισμό, το 90% των εσόδων είχε ήδη καταναλωθεί σε απαλλοτριώσεις, «δαπάνες μελετών», προπαρασκευαστικά έργα και «δαπάνες διοικήσεως και λειτουργίας»!
«Φαίνεται ότι ο Ναός του Σωτήρος, που πρόκειται να ανεγερθή πάνω στα Τουρκοβούνια, θα είναι απ’ τους πιο θαυματουργούς στη χώρα μας», σχολίαζαν τις επόμενες μέρες τα «Νέα» (26.1.74). «Γιατί, πριν ακόμα κτισθή, πριν καν γίνουν τα σχέδια για την κατασκευή του, δαπανήθηκαν, λες από θαύμα, τα 406 εκατομμύρια δραχμές από τα 453 εκατομμύρια που είχαν τελικά συγκεντρωθεί. Πάντως κι οι πιο ολιγόπιστοι θαύμασαν το γεγονός ότι με εντελώς κανονικό τρόπο αναλώθηκε ολόκληρο το τεράστιο αυτό ποσόν για ένα έργο του οποίου ακόμα δεν κατάφεραν οι υπεύθυνοι να έχουν ούτε το σχέδιο. [...] Αφού λεφτά δεν υπάρχουν πιά, αφού ούτε καν τα σχέδια του ναού δεν έχουν γίνει ακόμη, η υπόθεση αυτή θα πρέπει να λήξη εδώ και όλοι θα φροντίσουμε να ξεχασθή».

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΚΤΗΜΑΤΙΩΝ ΣΤΗ ΜΑΝΩΛΑΔΑ ΗΛΕΙΑΣ

Πυροβόλησαν και τραυμάτισαν εργάτες!

Καταιγισμό από σφαίρες από απόσταση λίγων μέτρων έριξαν, χτες το απόγευμα, άνθρωποι των μεγαλοϊδιοκτητών γης - καπιταλιστών φραουλάδων της Μανωλάδας σε εξαθλιωμένους μετανάστες εργάτες γης! Οι περίπου 200 εργάτες από το Μπαγκλαντές, μετά το τέλος της δουλειάς στα θερμοκήπια, γύρω στις 6 το απόγευμα, πήγαν στα γραφεία της εταιρείας να ζητήσουν δεδουλευμένα πολλών μηνών. Εκεί, επιστάτες - μπράβοι των αφεντικών πήραν τις καραμπίνες και πυροβόλησαν εν ψυχρώ τραυματίζοντας πάνω από 35 εργάτες. Οι 11 από αυτούς χτυπήθηκαν σοβαρά. Οι τραυματίες διακομίστηκαν στο Κέντρο Υγείας Βάρδας, στο Νοσοκομείο του Πύργου και στο Νοσοκομείο του Ρίου.

Το γεγονός έγινε ως εξής: Οι μετανάστες εργάτες γης δούλευαν από τις 6 το πρωί. Οταν τέλειωσαν πήγαν στα γραφεία της επιχείρησης για να ζητήσουν τα δεδουλευμένα τους, όπου βρέθηκαν αντιμέτωποι με τρεις επιστάτες ενός μεγαλοκτηματία - μεγαλοεξαγωγέα της περιοχής. Οταν κατάλαβαν πως οι επιστάτες δεν είχαν καμία πρόθεση να ικανοποιήσουν το αίτημά τους διαμαρτυρήθηκαν έντονα. Τότε δύο εκ των επιστατών, όπως καταγγέλλουν αυτόπτες μάρτυρες, πήγαν στα αυτοκίνητά τους και πήραν τις καραμπίνες τους, ενώ ένας τρίτος πήρε ένα περίστροφο κι άρχισε να πυροβολεί στον αέρα. Αμέσως μετά, οι δύο πρώτοι επιστάτες όπλισαν τις καραμπίνες κι άρχισαν να πυροβολούν στο ψαχνό. Ακολούθησε χάος καθώς από τον καταιγισμό των πυρών 33 εργάτες γης έπεσαν αιμόφυρτοι στο έδαφος, ενώ οι υπόλοιποι άρχισαν να τρέχουν προς τα χωράφια για να σωθούν από τις φονικές σφαίρες. Οι σφαίρες και τα σκάγια τούς βρήκαν στο κεφάλι, στα μάτια, στο λαιμό, στο στήθος, σε πολλά ζωτικά όργανα.

Αιμόφυρτοι εργάτες στο Κέντρο Υγείας Βάρδας. (φωτ.: Ανδρέας και Παναγιώτης Παναγόπουλος)

Οι δράστες με τη συνδρομή των δύο οδηγών εξαφανίστηκαν από το χώρο και αναζητούνται από την Αστυνομία, ενώ λίγο αργότερα συνελήφθη ο μεγαλοϊδιοκτήτης της επιχείρησης. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, ένας εκ των δραστών είναι ο ίδιος που το καλοκαίρι του 2009 είχε δέσει δύο μετανάστες εργάτες γης πίσω από ένα μηχανάκι και τους έσερνε στους δρόμους της Μανωλάδας με την υποψία και μόνο ότι είχαν κλέψει λίγα πρόβατα.Λίγο αργότερα, περισσότερα από 10 ασθενοφόρα έφτασαν στο σημείο όπου κείτονταν τραυματισμένοι οι εργάτες γης κι άρχισε η άμεση διακομιδή στο Κέντρο Υγείας και στα νοσοκομεία. Οπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο υποδιευθυντής του Κέντρου Υγείας Βάρδας, Νίκος Χούντρας, στο δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ, το σοκαριστικό σκηνικό με τους δεκάδες αιμόφυρτους τραυματίες τού έδωσε την εντύπωση πως πρόκειται για περιστατικό από πολεμικό μέτωπο.
Σε ανακοίνωσή της η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, μεταξύ άλλων, τονίζει: «Οι μετανάστες εργάτες γης στη Μανωλάδα εκτός από την κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία που δέχονται καθημερινά, τη δουλειά χωρίς κανένα μέτρο προστασίας και χωρίς ασφάλιση, τις άσχημες συνθήκες διαβίωσης και έλλειψης κάθε μέτρου υγιεινής, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σήμερα δέχτηκαν δολοφονική επίθεση με πυροβολισμούς από ανθρώπους-μπράβους της εργοδοσίας, με αποτέλεσμα τη μεταφορά δεκάδων από αυτούς στα νοσοκομεία».

Το χρυσοφόρο «θερμοκήπιο» της κτηνωδίας

Το όργιο της ανελέητης εκμετάλλευσης και της βάναυσης τρομοκρατίας, που φτάνει μέχρι την απειλή της ζωής σε βάρος των μεταναστών που εργάζονται στην ευρύτερη περιοχή της Μανωλάδας από τους μεγαλοκαλλιεργητές - μεγαλοεξαγωγείς της φράουλας, χτες το απόγευμα, πήρε σάρκα και οστά με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο.
Η χτεσινή εξέλιξη δεν αποτελεί ούτε μεμονωμένο γεγονός ούτε τυχαίο. Στην περιοχή επικρατούν και βασιλεύουν οι σιδερένιοι νόμοι που έχουν επιβάλει οι μεγαλοκαλλιεργητές φράουλας με την ανοχή των τοπικών και κρατικών αρχών.
Οι μετανάστες εργάτες γης, με μεροκάματο 25 ευρώ, από ήλιο σε ήλιο, δουλεύουν σαν τους είλωτες και μένουν σε άθλια παραπήγματα από νάιλον στα βάθη των χωραφιών, στα οποία μάλιστα πληρώνουν και ενοίκιο. Υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις και μαρτυρίες των ίδιων των μεταναστών εργατών γης πως σε περίπτωση που χαλάρωναν την ώρα της δουλειάς, τους χτυπούσαν και τους απειλούσαν με όπλα και μάλιστα πολλές φορές πυροβολούσαν στον αέρα για εκφοβισμό.
Από την πλευρά των μεγαλοφραουλάδων και των μπράβων τους η τακτική του εκφοβισμού και του τραμπουκισμού αποτελεί δεύτερη φύση.
Μάλιστα, τον Απρίλη του 2008, δεν δίστασαν να πραγματοποιήσουν νυχτερινή επιδρομή στα σπίτια εκατοντάδων μεταναστών εργατών γης - απεργούσαν για καλύτερα μεροκάματα - με καραμπίνες, πιστόλια, ρόπαλα και σιδερολοστούς, χτυπώντας τους και απειλώντας πως θα τους σκοτώσουν σε περίπτωση που δεν τερματιστεί η απεργία.
Λίγες ώρες νωρίτερα ομάδα μπράβων των μεγαλοκαλλιεργητών είχε επιτεθεί σε στελέχη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ στην κεντρική πλατεία της Μανωλάδας επειδή συμπαραστάθηκαν στην απεργία τους. Μετά την επίθεση εκείνη, την επόμενη μέρα, το ΠΑΜΕ διοργάνωσε στην περιοχή συγκέντρωση. Και λίγες μέρες αργότερα οργάνωσε παμπελοποννησιακή κινητοποίηση με τη συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων. Οπως τότε, έτσι και τώρα οι εργάτες πρέπει να δώσουν τη δική τους απάντηση στην τρομοκρατία των αφεντικών.

• Με ανακοίνωσή της η ΝΕ Ηλείας του ΚΚΕ καταδικάζει τη δολοφονική επίθεση των μεγαλοαγροτών κατά των αλλοδαπών εργατών γης.

πηγη ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=7398195

ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΕΣ

Δε γύρισε προπέλα

Με επιτυχία δόθηκε η χτεσινή 24ωρη απεργία σε όλα τα λιμάνια της χώρας

Από την απεργιακή συγκέντρωση στον Πειραιά

Ακινητοποιημένα στα λιμάνια όλης της χώρας κράτησαν χτες οι ναυτεργάτες τα καράβια, δίνοντας με αποφασιστικότητα και μαζικά τη μάχη της 24ωρης πανελλαδικής απεργίας και μετατρέποντας, για μια ακόμα φορά, σε κουρελόχαρτο το μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης. Με τη χτεσινή απεργία, οι ναυτεργάτες έδειξαν τη θέλησή τους να συνεχίσουν τους αγώνες τους, ενώ ο επόμενος σημαντικός σταθμός θα είναι η απεργία της 1ης Μάη.

Οι ναυτεργάτες αγωνίζονται ενάντια στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης που, για λογαριασμό των μονοπωλίων, με το νομοσχέδιο του ΥΝΑ που, από χτες βρίσκεται για ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής προωθεί τους σύγχρονους δούλους στα καράβια, απειλώντας ευθέως την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα. Προωθεί την πλήρη αποδιάρθρωση του ακτοπλοϊκού δικτύου, καταδικάζοντας νησιά στον εφιάλτη της απομόνωσης, σπάει το ενιαίο του λιμενικού συστήματος, για να παραδώσει τις λιμενικές υποδομές «καθαρές» από εργασιακά δικαιώματα στα μονοπώλια, υπονομεύοντας έτσι εδαφική ακεραιότητα, αμυντική ικανότητα και κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Με τους ναυτεργάτες χτες κατέβηκαν σε 24ωρη απεργία οι υπάλληλοι της Εστίας Ναυτικών, ενώ σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις με στάσεις εργασίας ήταν οι μόνιμοι υπάλληλοι του ΟΛΠ, λιμενεργάτες, οι υπάλληλοι του υπουργείου Ναυτιλίας.

Μαχητική απεργιακή συγκέντρωση

Στο πλαίσιο της απεργίας χτες στις 10.30 το πρωί έγινε συγκέντρωση στην πλατεία Καραϊσκάκη, την οποία διοργάνωσαν τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», ΠΕΕΜΑΓΕΝ, ΠΕΠΡΝ, ΠΕΣ/ΝΑΤ. Εκεί κατέφτασαν οι απεργιακές φρουρές που από τα ξημερώματα με κάλεσμα του ΠΑΜΕ, έδιναν τη μάχη της περιφρούρησης της απεργίας στο πλευρό των ναυτεργατών, Λαϊκές Επιτροπές και Επιτροπές Ανέργων από τις περιοχές του Πειραιά και Γυναικείοι Σύλλογοι - μέλη της ΟΓΕ.
Ομιλητής της συγκέντρωσης ήταν ο α' γραμματέας της ΠΕΜΕΝ Θανάσης Ευαγγελάκης, ο οποίος επισήμανε ανάμεσα σε άλλα ότι: «Η διέξοδος για τους εργαζόμενους δε βρίσκεται στα κάτεργα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας» όπως αυτά που θέλει να διαμορφώσει το νομοσχέδιο του ΥΝΑ. «Η διέξοδος θα κριθεί στην ανάπτυξη των ταξικών αγώνων», «στην οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας, της εργατικής τάξης, των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς». «Σε αυτόν το δρόμο συνεχίζουμε με πολύτιμη παρακαταθήκη τους αγώνες των ναυτεργατών, των εργαζομένων. Προετοιμάζουμε την 1η Μάη, μέρα απεργίας που η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι επιθεωρούμε τις δυνάμεις μας, καθορίζουμε στόχους, οργανώνουμε τη συνέχιση της ταξικής πάλης».
Στην απεργιακή συγκέντρωση, χαιρέτισαν η Μαργαρίτα Ρεΐση από τη Γραμματεία Πειραιά του ΠΑΜΕ, ο πρόεδρος της ΠΕΕΜΑΓΕΝ Γιώργος Αντωνόπουλος και ο πρόεδρος του «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» Θωμάς Παπάς. Ακολούθησε μαχητική πορεία στο υπουργείο Ναυτιλίας. Εκεί βρίσκονταν συγκεντρωμένοι υπάλληλοι του υπουργείου και εργαζόμενοι του ΟΛΠ.

Διαμορφώνουν ήδη τα πλωτά κάτεργα

Ξεχωριστό στιγμιότυπο της χτεσινής απεργίας ήταν η περιφρούρηση στα περιηγητικά σκάφη αναψυχής, τα οποία εκτελούν μονοήμερες κρουαζιέρες με λιμάνι αφετηρίας το Φλοίσβο. Στις 6 το πρωί, η ομάδα περιφρούρησης είχε πάρει θέση μπροστά στο πλοίο «ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ». Η παρουσία αυτή έδωσε κουράγιο στο 20μελές πλήρωμα που ακινητοποίησε το πλοίο, παρά το γεγονός ότι επιτόπου κατέφτασαν ο ίδιος ο πλοιοκτήτης και αλλοι εκπρόσωποι της εταιρείας. Οπως κατήγγειλαν οι ίδιοι οι ναυτεργάτες είναι απλήρωτοι 2 μήνες. Από το κλιμάκιο της περιφρούρησης διαπιστώθηκε ότι 2 τουλάχιστον ναυτεργάτες - πιθανά να ήταν και άλλοι - δεν ήταν γραμμένοι στο ναυτολόγιο, που σε αυτήν την περίπτωση σημαίνει ότι ο ναυτεργάτης είναι εκτεθειμένος σε καθεστώς μαύρης ανασφάλιστης εργασίας. Από την ομάδα περιφρούρησης, έγινε καταγγελία στο λιμεναρχείο και απαίτησαν να γίνει έλεγχος στο πλοίο.
Επιπρόσθετα, χτες, στη διάρκεια της περιφρούρησης στο λιμάνι από όπου αποπλέουν τα καράβια για τα νησιά του Αργοσαρωνικού, έγιναν συγκεκριμένες καταγγελίες από τους ναυτεργάτες του πλοίου «ΠΟΣΕΙΔΩΝ» της ακτοπλοϊκής εταιρείας HSW, ότι είναι απλήρωτοι από το Νοέμβρη. Να σημειωθεί ότι μεγαλομέτοχος της HSW με τους απλήρωτους ναυτεργάτες είναι ο όμιλος Grimaldi, ο οποίος ελέγχει ένα στόλο με περισσότερα από 100 πλοία!...

ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Δολοφονικές επιθέσεις από την αντίδραση

Εφτά νεκροί και εξήντα ένας τραυματίες μέλη και οπαδοί του κυβερνώντος κόμματος του Ν. Μαδούρο από ενόπλους

Από τα βίαια επεισόδια που προκαλεί η αντιδραστική αντιπολίτευση στη Βενεζουέλα

ΚΑΡΑΚΑΣ.--Τεταμένη είναι η κατάσταση στη Βενεζουέλα από το βράδυ της Δευτέρας, με την αντιδραστική αντιπολίτευση του Ενρίκε Καπρίλες να αμφισβητεί το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών, που ανέδειξαν οριακά πρώτο τον υποψήφιο του κυβερνώντος Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος και του Μεγάλου Πατριωτικού Πόλου (συμμετέχει και το ΚΚ Βενεζουέλας), Νικολάς Μαδούρο. Ετσι κλιμακώνει το σχέδιο ανατροπής χρησιμοποιώντας συμμορίες που εν ψυχρώ δολοφονούν. Η Γενική Εισαγγελέας Λουίσα Ορτέγκα, ανακοίνωσε ότι υπάρχουν τουλάχιστον 7 νεκροί και 61 τραυματίες. Το πρώτο φονικό επεισόδιο συνέβη στο προάστιο Μπαρούτα, νοτιοδυτικά του Καράκας όπου ένοπλοι που επέβαιναν σε μοτοσικλέτες με σκεπασμένα τα πρόσωπα, άνοιξαν πυρ τις πρωινές ώρες της Δευτέρας εναντίον οπαδών του Μαδούρο και δολοφόνησαν τον Χοσέ Λουίς Πόνσε, 45 ετών, ξυλουργό και συνδικαλιστή και τραυμάτισαν σοβαρά την Ροσίλια Ρέγιες 44 ετών. Δύο νεκροί από ανάλογα περιστατικά υπάρχουν και στην επαρχία Μιράντα, την επαρχία στην οποία κυβερνήτης είναι ο Ενρίκε Καπρίλες και οι άλλοι νεκροί είναι κυρίως στις επαρχίες Τάτσιρα και Σούλια, προπύργια της αντιπολίτευσης.
Ο συμμορίες επιτίθενται σε γραφεία της Εθνικής Εκλογικής Επιτροπής (CNE) ανά τη χώρα, σε γραφεία του κυβερνώντος κόμματος, σε κατοικίες μελών και στελεχών του και της κυβέρνησης, μέσων μαζικής ενημέρωσης που στηρίζουν τη «Μπολιβαριανή διαδικασία».
Σε αρκετές περιπτώσεις διεξάγονται μάχες σώμα με σώμα όπως στην επαρχία Μόναγας, όπου οπαδοί της αντιπολίτευσης τη νύχτα της Δευτέρας κατέλαβαν τα τοπικά γραφεία της CNE, προπηλακίζοντας τους εργαζόμενους και προκαλώντας καταστροφές, ενώ η απώθηση των «οργισμένων οπαδών» έγινε μετά από πολύωρες συγκρούσεις από χιλιάδες μέλη λαϊκών οργανώσεων και μελών της Κομμουνιστικής Νεολαίας της Βενεζουέλας και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βενεζουέλας. Χτες, οι επιθέσεις συμμοριών συνεχίστηκαν στο Καράκας, και υπήρξαν επιθέσεις στα κεντρικά γραφεία του ειδησεογραφικού δικτύου «Τελεσούρ».
Είναι εμφανές ότι πρόκειται για ένα συντονισμένο σχέδιο αποσταθεροποίησης και εκτροπής, που εκτυλίσσεται μέρες τώρα, πολύ πριν τις εκλογές της Κυριακής. Βασικός στόχος η πρόκληση χάους και απονομιμοποίησης της κυβέρνησης και του Μαδούρο. Δεν έχει καμία σημασία ότι η CNE έκανε επαλήθευση των 54% των καταμετρημένων ψήφων, και ανακοίνωσε οριστικά ότι Νικολάς Μαδούρο είναι ο νικητής των εκλογών, ενώ ας σημειωθεί ότι μετά την επανακαταμέτρηση, η διαφορά υπέρ του Μαδούρο αυξήθηκε έστω και λίγο (50,78% έναντι 48,95% με ψήφους 7.575.506 έναντι 7.302.641). Δεν έχει καμία σημασία που το Κέντρο Κάρτερ αλλά και ο Αλβαρο Κολόμ, πρώην πρόεδρος της Γουατεμάλας ως επικεφαλής της Διαμερικανικής Επιτροπής Παρατηρητών των Εκλογών, στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε τόνισε ότι δεν μπορεί να υπάρχει καμία αμφισβήτηση του αποτελέσματος.
Ο Καπρίλες, που δεν είχε υπογράψει και το σύμφωνο για τη διεξαγωγή των εκλογών άρα και του σεβασμού του αποτελέσματος, είχε εξαρχής στόχο την αμφισβήτηση του αποτελέσματος, ωστόσο ως τώρα δεν έχει υποβάλει ένσταση με βάση το νόμο όπως θα μπορούσε (και έχει περιθώριο με βάση το νόμο να κάνει σε διάστημα 20 ημερών ώστε να καταμετρηθεί το σύνολο των ψήφων, ενώ τώρα έχει επανακαταμετρηθεί το 54%). Ο Καπρίλες και η αντίδραση με τα ΜΜΕ που ελέγχουν καλούν σε υποτίθεται πρόκληση ταραχών και βλέπουν τη διαφορά του 1,83% ως χρυσή ευκαιρία για να προχωρήσουν αποφασιστικά τα σχέδια ανατροπής. Στην προσπάθεια αυτή είναι φανερό ότι έχει στο πλευρό της τις ΗΠΑ, που έθεσαν υπό αμφισβήτηση το αποτέλεσμα. Στην ίδια κατεύθυνση και η ανακοίνωση του ΓΓ του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, Χοσέ Μιγκέλ Ινσούλσα, που στήριξε το αίτημα για επανακαταμέτρηση. Αντίθετα, Ρωσία και Κίνα χαιρέτισαν τη νίκη του Νικολάς Μαδούρο, ενώ ανακοινώσεις απόλυτης στήριξης στο νέο Πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο εξέφρασαν με ανακοινώσεις τους το Mercosur και Unasur και η ΑLBA.
Πάντως, χτες ο υπουργός Εξωτερικών της Βενεζουέλας Ελίας Χάουα, παρουσίασε στους εκπροσώπους διπλωματικών αντιπροσωπειών, τα στοιχεία που αποδεικνύουν τη φονική δράση της αντιπολίτευσης, ενώ το Κοινοβούλιο αποφάσισε να ξεκινήσει διαδικασία έρευνας εναντίον του Καπρίλες, ως υπεύθυνου για το κύμα βίας και τις δολοφονίες. Χτες, επίσης, όπως ανακοίνωσε ο εκλεγμένος Πρόεδρος Ν. Μαδούρο, η προσπάθεια της αντιπολίτευσης να προκαλέσει γενική απεργία απέτυχε παταγωδώς και ενημέρωσε ότι δεν πρόκειται να επιτραπεί διαδήλωση που οργανώνει η αντιπολίτευση για σήμερα στο Καράκας. Την ίδια στιγμή, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύτηκε διάταγμα που απαγορεύει την οπλοφορία και οπλοκατοχή τουλάχιστον μέχρι το Σάββατο, ενώ και οι αστυνομικοί θα κάνουν υπηρεσία παίρνοντας εντολές μόνο από το στρατό, που αναλαμβάνει εξολοκλήρου τα ζητήματα ασφάλειας. Στην ανακοίνωση σημειώνεται ότι εάν κριθεί απαραίτητο θα παραταθεί η ισχύς του διατάγματος.

ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Μήνυμα προς την ΚΕ του ΚΚ Βενεζουέλας

Στο μήνυμα σημειώνεται: «Αγαπητοί σύντροφοι, με αφορμή τις εκλογές της 14ηςΑπρίλη 2013 και την εκλογή του Νίκολας Μαδούρο ως Προέδρου της Βενεζουέλας εκφράζουμε τα συγχαρητήρια του ΚΚΕ και σας μεταφέρουμε τους θερμούς συντροφικούς μας χαιρετισμούς.
Εκτιμούμε πολύ τη συμβολή των μελών και φίλων του ΚΚ Βενεζουέλας και της ΚΝ στους καθημερινούς αγώνες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας της χώρας σας, στη λαϊκή κινητοποίηση ενάντια στα σχέδια της "αντιπολίτευσης", του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, οι οποίοι συστηματικά αμφισβητούν τη θέληση του βενεζουελάνικου λαού.
Η 11η επέτειος της νίκης των λαϊκών δυνάμεων που ανέτρεψαν το αντιδραστικό πραξικόπημα και αποκατέστησαν τον Πρόεδρο Τσάβες, στις 13 Απρίλη 2002, θυμίζει ότι οι λαοί έχουν τη δύναμη να ακυρώνουν τα σχέδια του ιμπεριαλισμού. Οτι ασπίδα και σίγουρο όπλο στα χέρια της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων είναι η δική τους οργάνωση και κινητοποίηση. Μάλιστα, όταν αποκτήσουν πλήρη συνείδηση της δύναμής τους, μπορούν να συνταράξουν την ίδια την εξουσία του κεφαλαίου, να ανατρέψουν το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα.
Το ΚΚΕ πάντα στάθηκε στο πλευρό του βενεζουελάνικου λαού: Ενάντια στις επεμβάσεις των ΗΠΑ και τη στάση της ΕΕ, που αξιοποιούν και στηρίζουν το κολομβιανό καθεστώς, τις πολυάριθμες αμερικάνικες και ευρωπαϊκές στρατιωτικές βάσεις στην περιοχή. Σας διαβεβαιώνουμε ότι το ΚΚΕ θα βρίσκεται συνεχώς στο πλευρό σας, αλληλέγγυο με το λαό της Βενεζουέλας, ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση και απειλή.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ».

    

ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Συγχαρητήριο μήνυμα στον Βενεζουελάνο πρέσβη

Στο μήνυμα της ΚΕ του ΚΚΕ προς τον πρέσβη της Βολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, Φράνκλιν Γκονσάλες, σημειώνεται:
«Παρακαλούμε διαβιβάστε στον κύριο Νίκολας Μαδούρο τα συγχαρητήρια του ΚΚΕ για την εκλογή του ως προέδρου της Βενεζουέλας.
Το κόμμα μας καταδικάζει την προσπάθεια της "αντιπολίτευσης" και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού να αμφισβητήσουν, να ακυρώσουν τη λαϊκή θέληση που εκφράστηκε στις προεδρικές εκλογές για δεύτερη φορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Και εκφράζει σταθερά την αλληλεγγύη του στην πάλη του λαού της χώρας σας».

πηγη ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ